സ്കൂളില്‍ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് എന്‍റെ ചേട്ടനോട് എനിക്ക് പലപ്പോഴും അസൂയ തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. ചേട്ടന് എന്നേക്കാളും മൂന്നു വയസിന് മൂത്തതാണ്. എന്നെപ്പോലെ അല്ല, കുറച്ചു കൂടി ശാന്തതയോടെ എല്ലാ കാര്യത്തിലും പ്രതികരിക്കുമായിരുന്നു ചേട്ടന് ചെറുപ്പത്തില്‍ തന്നെ. അതുകൊണ്ടായിരിക്കാം എന്നില്‍ അസൂയ എന്ന വികാരം ഉടലെടുത്തത്. എപ്പോഴായിരുന്നു അതിന്റെ തുടക്കം എന്നെനിക്കു ഓര്‍ത്തെടുക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ല.
ചേട്ടന്‍റെ സ്കൂളില്‍ - തിരുവനന്തപുരം ഗവ: മോഡല്‍ ഹൈ സ്കൂള്‍, കേരളത്തിലെ തന്നെ ഏറ്റവും വലിയ സ്കൂളുകളില്‍ ഒന്ന് - ഇടക്കിടെ സമരങ്ങള്‍ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നു. ഞാന് സ്കൂളില്‍ നിന്നു വരുന്നതിനു മുന്‍പ് തന്നെ ചേട്ടന് വീട്ടില്‍ ഹാജര്‍. 'എന്താ നേരത്തേ വന്നത്?' എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ എന്നും ഒരേ ഒരു മറുപടി മാത്രം. 'ഇന്നു സമരം ആയിരുന്നു'. സമരങ്ങളില്ലാത്ത ആഴ്ചകളില്ല.
ഞാന് അന്ന് പ്രൈമറി സ്കൂളില്‍ ആയിരുന്നു, വീടിനടുത്തുള്ള സ്കൂളില്‍. ചേട്ടനും അവിടെ ആയിരുന്നു പഠിച്ചത്, പക്ഷേ അവിടെ നാലാം ക്ലാസ്സ് വരയെ ഉള്ളു, അതിന് ശേഷമാണ് ചേട്ടന് മോഡല്‍ സ്കൂളിലേക്ക് മാറിയത്. ഞാനും കാത്തിരുന്നു, നാലാം ക്ലാസ്സ് കഴിയാന്‍. മോഡല്‍ സ്കൂളില്‍ ചേരുക എന്നത് ഒരു സ്വപ്നം പോലെ ഞാന് കൊണ്ടു നടന്നു. ക്ലാസ്സ് ഇല്ലാത്ത, സമരങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞ ആ ദിവസങ്ങള്‍ക്കായി ഞാന് കാത്തിരുന്നു. ചില സിനിമകളിലെ കോടതി രംഗങ്ങള്‍ കാണുമ്പോള്‍ ചേട്ടന് വിളിച്ചു പറയുമായിരുന്നു 'ഇതു മോഡല്‍ സ്കൂള്‍ ആണ്, അവിടെ ഷൂട്ട്‌ ചെയ്തതാ'. പക്ഷേ എന്‍റെ ആ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ആയി തന്നെ അവശേഷിച്ചു. ഞാന് നാലാം ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞപ്പഴേക്കും ഞങ്ങള്‍ താമസം മാറി കോട്ടയത്ത്‌ വന്നു. ശേഷം 'അഭ്യാസം' മുഴുവന്‍ ക്രിസ്ത്യന്‍ മാനേജ്മെന്‍്റ്റ് സ്കൂളുകളില്‍. അവിടെ എന്തോന്ന് സമരം. മോഡല്‍ സ്കൂളിന്‍റെ പടിക്കകത്ത് പോലും കേറാതെ എനിക്ക് എന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങളെ അടക്കേണ്ടി വന്നു, റിലീസ് ചെയ്യാതെ പെട്ടിക്കകത്ത് ഇരിക്കുന്ന സിനിമകള്‍ പോലെ. ഒരുപക്ഷേ എനിക്ക് കിട്ടാതെ പോയ, ചേട്ടന് മാത്രം ലഭിച്ച ആ അവധികളെ പറ്റി ഓര്‍ത്തിട്ടാകാം എനിക്ക് ചേട്ടനോട് ആദ്യമായി അസൂയ തോന്നിയത്.
കുടുംബ സമേതം യാത്ര ചെയ്യുമ്പോള്‍ ഞങ്ങളുടെ ആശ്രയം അച്ഛന്‍റെ ബജാജ് ചേതക് ആയിരുന്നു. അച്ഛന്‍ ഡ്രൈവര്‍, അമ്മ പുറകിലത്തെ സീറ്റില്‍. അവര്‍ക്കിടയില്‍ ചേട്ടന് ഇരിക്കും, എനിക്ക് തറ ടിക്കറ്റ് പോലെ, സ്കൂട്ടറിനു മുന്‍പില്‍ നില്‍പ്‌. പലപ്പോഴും ഞാന് ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട് ' എനിക്ക് സീറ്റില്‍ ഇരിക്കണം, ചേട്ടനെ മുന്‍പില്‍ നിര്‍ത്തിക്കൂടെ?' എന്ന്. 'ചേട്ടന് നിന്നെക്കാളും വലുതല്ലേടാ, അവന്‍ നിന്നാന്‍ എനിക്ക് വണ്ടി ഓടിക്കാന്‍ പറ്റില്ല', ഇതായിരുന്നു എനിക്ക് കിട്ടിയിരുന്ന മറുപടി. എന്നേക്കാളും വലിയ ചേട്ടനോട് എനിക്ക് അസൂയ തോന്നി.
വീട്ടില്‍ ഒരിക്കല്‍ എന്തോ ചെറിയ പണി വന്നു, അമ്മയും അച്ഛനും കൂടി അത് ചേട്ടനെ ഏല്പിച്ചു. അത് എനിക്ക് തനിച്ച് ചെയ്യണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷേ ആരും സമ്മതിച്ചില്ല, വേണമെങ്കില്‍ ചേട്ടന്‍റെ സഹായി ആയി കൂടെ കൂടിക്കോളാന്‍ പറഞ്ഞു. മൂത്ത കുട്ടി ആയ ചേട്ടനോട് വീണ്ടും അസൂയ തോന്നി.അയല്‍പക്കത്തുള്ള വീടുകളിലെ ആണ്‍കുട്ടികള്‍ മിക്കവാറും ചേട്ടന്‍റെ സമപ്രായക്കാര്‍ ആയിരുന്നു. സ്വാഭാവികമായും അവര്‍ എല്ലാവരും ചേട്ടന്‍റെ സുഹൃത്തുക്കളും. അവര്‍ കൂട്ടുകാര്‍ സ്ഥിരം കറങ്ങാന്‍ പോകുന്നു, രാത്രി സിനിമയ്ക്കു പോവുകയും വഴിയോരത് ഇരുന്നു സോള്ളുകയും ചെയ്യുന്നു. ഒരു മൂന്നു വയസു കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നങ്കില്‍ എന്ന് പലപ്പോഴും ആഗ്രഹിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇതും ചേട്ടനോടുള്ള അസൂയക്ക്‌ ഒരു കാരണമായിരുന്നിരിക്കാം.
ചേട്ടന് കോളേജില്‍ ചേരുമ്പോള്‍ ഞാന് എട്ടാം ക്ലാസ്സില്‍ എത്തിയതെ ഉള്ളു. ഞാന് പഠിക്കുന്നത് ഒരു ബോയ്സ് സ്കൂളില്‍ ആണ്, കുറച്ചു പെന്‍ സുഹൃത്തുക്കള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നങ്കില്‍ എന്ന് കൊതിച്ചിരുന്ന സമയം. ചേട്ടന് പോയത് മിക്സേഡ് കോളേജിലേക്ക്, അസൂയ തോന്നാതിരിക്കുന്നതെങ്ങനെ?
മൂന്നു വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞപ്പഴേക്കും ഞാനും കോളേജില്‍ എത്തി. ആ സമയമായപ്പോഴേക്കും ഞങ്ങള്‍ നല്ല സുഹൃത്തുക്കളുമായി. സഹോദരങ്ങള്‍ എന്നതില്‍ ഉപരി നല്ല കൂട്ടുകാര്‍ എന്ന രീതിയിലാണ് ഞങ്ങള്‍ അപ്പോള്‍ മുതല്‍. ചേട്ടന്‍റെ കൂട്ടുകാര്‍ എന്‍റെയും കൂട്ടുകാര്‍ ആയി. അതില്‍ പിന്നെ എനിക്ക് ചേട്ടനോട് അസൂയ തോന്നിയിട്ടില്ലന്നു മാത്രമല്ല ഇളയ മകന്‍ ആയതില്‍ സന്തോഷം തോന്നിയിട്ടുമുണ്ട്. (വീട്ടിലെ കുറെ ഉത്തരവാദിത്ത്വങ്ങളില്‍ നിന്നും രക്ഷപെട്ടത്‌ കൊണ്ടാവാം:))
